Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΦΤΕΡΩΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ» του Armando Cosani, στο οποίο ο δημοσιογράφος και συγγραφέας ρωτάει τον Δάσκαλο Ιούδα για τον Έρωτα και τις Σεξουαλικές σχέσεις:
✯✯✯✯✯✯✯✯✯
Άλλο σημείο που με ενδιέφερε ήταν σχετικά με τον έρωτα και τις σεξουαλικές σχέσεις.
Όταν πλησίασα το θέμα αυτό μερικές μέρες μετά την προηγούμενη περίπτωση, μου είπε:
−Ο έρωτας είναι το κλειδί των πάντων, γιατί είναι η δύναμη, που συντηρεί και διατηρεί τα πάντα. Η συνταγή: «Αγαπάτε τον Θεό πάνω απ’ όλα και τον πλησίον σας όπως τον εαυτό σας» απαιτεί μια σκέψη πολύ βαθειά. Κανείς δεν μπορεί να αγαπά τον πλησίον του όπως τον εαυτό του, αλλά το να αγαπάς τον εαυτό σου απαιτεί ορισμένης μορφής εντυπώσεις δύσκολο να εξηγήσεις.
Αν βλέπουμε και θεωρούμε την αγάπη από την σκοπιά των εντυπώσεων, θα δούμε, ότι όσοι είναι ερωτευμένοι τα βλέπουν όλα ρόδινα. Αυτή είναι μια πολύ ειδική τροφή. Αλλά όταν αγαπάς ξέροντας, όταν αγαπάς συνειδητά με πλήρη γνώση, με πλήρη κατανόηση, οι απολαύσεις ενός ερωτευμένου δεν συγκρίνονται με τις απολαύσεις της αγάπης, που πηγάζει μόνο από το πνεύμα.
Το να αγαπάς πολύ τον εαυτό σου είναι το να λαχταράς την εσωτερική ανάπτυξη και αυτό απαιτεί κανονικότητα. Δεν μπορεί να αγαπηθεί όποιος βρίσκεται σε αποχαύνωση ή αίσθηση αποτυχίας. Έτσι το ν’ αγαπάς τον εαυτό σου επιβάλλει απαραίτητα την κανονική ισορροπία όλων των λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής.
Αυτό όμως είναι δύσκολο να κατανοηθεί εκτός αν κατανοηθεί η μοιχεία στην αγάπη. Η μοιχεία στην αγάπη, από τη σκοπιά αυτή, είναι να έχεις μια ερωτική ή σεξουαλική σχέση με κάποιον, που δεν αγαπάς ολοκληρωτικά. Και η αγάπη πρέπει να είναι αμοιβαία. Μόνο η συνειδητή αγάπη μπορεί να παράγει μια αληθινή αγάπη. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη διαφορά από το να αγαπάς και το να είσαι ερωτευμένος. Το πρώτο προϋποθέτει αυτογνωσία μέχρι ορισμένου σημείου και κατανόηση ορισμένων νόμων. Το δεύτερο είναι ένα πράγμα προκαθορισμένο από τη ζωή της φύσης για τους σκοπούς της δημιουργίας και τη διατήρηση της ζωής.
Για μια συνειδητή εξέλιξη είναι απαραίτητη η ισορροπία, η κανονικότητα. Αυτό το καθορίζει αυτή η ίδια η κατανόηση. Όταν ασχολούνται με αυτό το ζήτημα, τα Ευαγγέλια χρησιμοποιούν την έκφραση «ευνούχος». Αλλά πριν δηλωθεί αυτό, δηλώνεται ότι η εντολή έρχεται από τον εσωτερικό λόγο. Και αυτό είναι η κατανόηση.
Μερικές μέρες αργότερα, ο φίλος μου μου χάρισε ένα γραπτό, ένα ποίημα του οποίου η αντίθεση με την μονοτονία των επεξηγηματικών του λόγων, που ανέφερα, μου τράβηξε έντονα την προσοχή. Το ποίημα έλεγε:
«Ο Θεός έδωσε στον Ήλιο για γυναίκα τη Γη και ευλόγησε αυτή την αγάπη όταν δημιούργησε τη Σελήνη.
Έτσι επίσης δημιούργησε εσένα, γυναίκα για να στρέψεις τη ζωή σου στην ανθρώπινη αγάπη.
Και για να βρει στην ηδονή του να αγαπάς η ψυχή το μονοπάτι της επιστροφής, εκεί που πάντα είναι σήμερα, όπου δεν υπάρχει αύριο.
Γιατί έτσι όπως πάει η ζωή στο θάνατο από αγάπη, έτσι η αγάπη ανασταίνεται από τον θάνατο, όπου υπάρχει μια καρδιά ξυπνητή, που ξέρει να τη συγκρατεί στην αγάπη της και στον θάνατό της.
Με κάθε φιλί πεθαίνει λίγο η ψυχή ξεχνώντας τι είναι ζωή στην αγάπη. Και γι’ αυτό με κάθε φιλί μπορεί να ξαναζήσει η ψυχή αυτού, που ξέρει να πεθαίνει.
Ω, παραδοξότητα της δημιουργίας!
Σε κάθε ανάσα αγάπης υπάρχει ένας αναστεναγμός, που είναι αιωνιότητα.
Και σε κάθε χάδι επίσης καίει η φωτιά του θανάτου και η ανάσταση.
Ανυψώστε την απλή και απέριττη αγάπη στις πιο ψηλές κορυφές!
Και το ν’ αγαπάς και να φιλάς να είναι μια προσευχή ζωής στο πιο εσώτερο ον που είναι η αλήθεια και είναι Θεός.
Γιατί δεν είστε εσείς που αγαπάτε, αλλά η αγάπη του Πατέρα που πάλλεται μέσα σας.
Δική σας θα είναι η δυνατότερη ευλογία Του, αν σε κάθε φιλί που δίνετε και παίρνετε καθαγιάζεται το όνομα Του, φυλάγοντας την παρουσία Του στους πιο εσωτερικούς πόθους σας.
Και στην αγάπη σας αναζητήστε επίσης πρώτα την βασιλεία του Θεού και τη Δικαιοσύνη Του και όλα τα άλλα, ακόμα και η ευτυχία του Είναι, θα σας δοθούν σαν συμπλήρωμα.
Και μη φοβάστε να αγαπάτε, να φοβάστε αυτόν, που μπορεί να μετατρέψει την αγάπη σας σε προκατάληψη ή κακία.
Κάνετε από την ένωσή σας ένα γαλήνιο δρόμο προς τους ουρανούς.
Όσο θα έχετε την παρουσία Του στις καρδιές σας, θα αγαπάτε στ’ αλήθεια το Θεό υπεράνω όλων των πραγμάτων και συγχρόνως θα αγαπάτε ο ένας τον άλλο.
Και τη στιγμή της υπέρτατης ευτυχίας, θα είστε ένα μ’ Εκείνον και με τη Δημιουργία Του».
