Μια μέρα έλαβα το γράμμα που μου είχε αναγγείλει ο φίλος μου, δείχνοντάς μου το μέρος που έπρεπε να δημοσιεύσω μαζί με το υπόλοιπο.
Το σχετικό μέρος λέει:
Το φτερωτό φίδι πρέπει να πετάει. Όταν θα ξέρεις το τι είναι το πέταγμα του Φτερωτού Φιδιού, θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Μέχρι τότε... θα κάνεις φανερό ότι διαμέσω των αιώνων δονεί το Μήνυμα των Αθανάτων:
ΞΥΠΝΑ! ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!Η μυστηριώδης ορμή που προσηλώνει την προσοχή σου σ’ αυτά τα γραπτά, δεν είναι παρά ο αντίλαλος της κραυγής που έχει ξυπνήσει την αθάνατη ουσία του δικού σου αίματος. Και μαζί με το να ανακαλέσεις τις ένδοξες δυνάμεις της Ζωής, έχεις ανακαλέσει επίσης τις αριστερές δυνάμεις του Θανάτου.
Οι μεν και οι δε είσαι εσύ ο ίδιος, έτσι λοιπόν μην φοβάσαι.
Αντιμετώπισέ τες, γνώρισέ τες, κυριάρχησέ τες.
Η μοίρα σου είναι να είσαι Αφέντης και των δύο.
Και ακόμα όταν συχνά θα πιστεύεις ότι έχεις χάσει τον Δρόμο που οδηγεί στο Ξύπνημα, ποτέ δεν θα είσαι μόνος. Και η παρεκτροπή σου δεν θα είναι παρά μόνο μια στάθμιση με την οποία η επαγρυπνητική σου εξυπνάδα, συγκλονίζοντας το λήθαργο οτιδήποτε του θνητού, θα δοκιμάζει δειλά βήματα σ’ όλα τα μονοπάτια.
Αναγκαίο είναι να αποκτήσεις εμπειρία.
Ποτέ μην ρωτάς έναν άλλο άνθρωπο: «τι είναι αυτό που πρέπει να κάνω;», διότι είναι η πιο δυσοίωνη απ’ όλες τις ερωτήσεις. Εάν την κάνεις σε ένα βλάκα, σ’ έναν κοιμισμένο, θα είναι σαν να τον προσκαλέσεις να σε παρασύρει στον ύπνο. Με αυτό θα έχεις πέσει σε διπλή ανοησία και θα σου είναι δυο φορές πιο δύσκολο να ξαναξυπνήσεις. Και εάν κάνεις την ερώτησή σου σ’ έναν σοφό, σ’ έναν ξύπνιο, θα αντιληφθείς πόσο οκνηρό είναι να σκέπτεσαι διότι ένας ξύπνιος πάντα θα απαντήσει:
«Κάνε αυτό που σου φαίνεται καλύτερο. Εάν σ’ αυτό βάλεις όλη την καρδιά σου, δρώντας πάντα επάγρυπνος, θα κερδίζεις σε πλουσιότατη εμπειρία».Στο τέλος, θα κάνεις την μοναξιά και την σιωπή σου τις πιο πολύτιμες συντρόφισσές σου. Βυθιζόμενος με αυτές στο πιο βαθύ μέρος του εαυτού σου, βαθμιαία θα διακρίνεις όλο τον τρόμο του Ύπνου που είναι η ανθρώπινη σκλαβιά σου. Και, για τον λόγο αυτό, θα αυξάνει η δύναμή σου για να απαιτείς την ελευθερία σου.
Δεν εκλέγουν όλοι αυτό το μονοπάτι που οδηγεί στην ίδια την καρδιά των πραγμάτων.
Εάν έχεις επικαλεσθεί τους φίλους σου, επίσης έχεις βάλει σε επαγρύπνηση τους χειρότερους εχθρούς σου. Οι μεν και οι δε θα εμφανιστούν σε σένα και μπροστά σου σε χίλιες διαφορετικές μορφές, και συχνά θα τους συγχέεις στην διάρκεια των πρώτων βημάτων σου. Οι φίλοι σου δεν θα είναι πάντα οι πιο ευχάριστοι ή αξιαγάπητοι διότι θα σου στερούν όλα όσα σήμερα θεωρείς σταθερά. Τότε θα είναι που οι εχθροί σου, ζηλιάρηδες και χαμογελαστοί θα ξετυλίγουν μπροστά στην εσωτερική όρασή σου χίλιες δυνατότητες για να σε βγάλουν από την τωρινή σου κατάσταση. Και αν φτάσεις να υποχωρήσεις και να δαγκώσεις τον δηλητηριασμένο καρπό που σου προσφέρουν, θα πέσεις αιχμάλωτος και θα μείνεις δεμένος με την τριπλή αλυσίδα της αυταπάτης και του ύπνου που πάντα αρπάζει τον αφελή που αγνοεί την αξία της εμπειρίας και της αντίστασης.
Αλλά θα γνωρίσεις πολύ γρήγορα τους φίλους σου στις άπειρες σιωπές στις οποίες εσύ ο ίδιος θα ριχτείς επιθυμώντας και διψώντας για λόγους αλήθειας. Τότε θα αισθανθείς να ρέει ένα «κάτι», τραχύ ή απαλό ανάλογα με την περίπτωση, και το απλό γεγονός ότι θα το αισθάνεσαι θα σου δείχνει ότι βρίσκεσαι στον Δρόμο, προς μια πλήρη αφύπνιση.
Γιατί αυτός ο λόγος, αυτό το «κάτι», είσαι εσύ ο ίδιος, ο Αφέντης, ο Δημιουργός.
Κάθε κρίκος στην αλυσίδα των Αθανάτων, προσφέρει έναν κόκκο παραπάνω, για να ελαφρύνει το φορτίο εκείνου που έρχεται πίσω, όμως κάθε ψυχή που ρίχνεται σε αυτή την μοναδική επιχείρηση είναι μια πρωταρχική δοκιμή της Ζωής για να κάνει από αυτόν τον πλανήτη Γη επίσης, έναν Κόσμο Θεϊκής Επαγρύπνησης.
Κάθε άνθρωπος που ποθεί αυτή την επαγρύπνηση, πρέπει να ανοίγει το δικό του ίχνος και να πορεύεται μόνος, προσεκτικός μοναδικά στο βήμα της στιγμής, χωρίς να τον απασχολεί ούτε ο θρίαμβος ούτε η ήττα, χωρίς να τον ανησυχεί το γήινο τέλος του.
Αυτό είναι να ζεις στο Αιώνιο Τώρα.
Αλλιώς δεν θα είχε καμία αξία η εμπειρία του Ανθρώπου πάνω στον Πλανήτη Γη.
Ο Δρόμος αρχίζει στο σώμα με τις πέντε αισθήσεις.
Να ξυπνάς σημαίνει να τις χρησιμοποιείς και να μην τις συγχέεις με σένα.
Μέχρι σήμερα έχεις πιστέψει ότι οι πέντε αισθήσεις σου σε πληροφορούν σχετικά με τον εξωτερικό κόσμο. Δεν είναι έτσι, δεν υπάρχει τέτοιος εξωτερικός κόσμος, ούτε υπάρχει τέτοιος εσωτερικός κόσμος. Αυτές είναι απατηλές αντιλήψεις που δεν μπορούν να διεισδύσουν πιο πέρα από τις μορφές. Το πραγματικό είναι ότι δεν είσαι μορφή, και όντας Η Ζωή, είσαι όλα όσα Είναι.
Παρατήρησε ότι τα τόξα και τα βέλη δεν σημαδεύουν σε μια μόνο κατεύθυνση, αλλά σε δύο συγχρόνως. Το να καταλάβουμε και να ζούμε αυτόν τον συγχρονισμό είναι η πρώτη ανταρσία του νου, ανταρσία που θα καταλήξει στο να σε ξυπνήσει τελείως.
Και αν εμβαθύνεις λίγο σε αυτό που προσπαθεί να εκφράσει αυτός ο συγχρονισμός σύντομα θα καταλάβεις επίσης ότι δεν είσαι ένα σώμα αλλά εκείνο που ζει στο σώμα σου, που εμψυχώνει το σώμα σου και που, από έλλειψη μιας καλύτερης έκφρασης εδώ ονομάζω Θεό-Εγώ σου, αόρατο.
Με τις πέντε αισθήσεις σου, ιδιότητες του προσωπικού εγώ, του εγώ-μορφή, δεν σου έχει δοθεί να διαπερνάς πιο πέρα από την επιφάνεια των μορφών. Όταν θα έχεις συνειδητοποιήσει ότι είναι ο Θεός-Εγώ ο οποίος χρησιμοποιεί τις πέντε αισθήσεις σου, θα σου δοθεί να διαπερνάς την σημασία, την ουσία, το πνεύμα όλων των πραγμάτων που επίσης είναι Θεός-Εγώ.
Εν δυνάμει στον εγκέφαλο, εμποτίζοντας τον εγκέφαλο βρίσκεται εκείνο που λέγεται Νους - αυτό με το οποίο μπορείς να γνωρίσεις αυτό που αντιλαμβάνονται οι πέντε σου αισθήσεις και Εκείνο που αντιλαμβάνεται, αντί γι’ αυτές. Και πιο βαθιά ακόμα, έχω σχεδιάσει την καρδιά, στο ίδιο το κέντρο όλης της ζωής σου. Από αυτό το κέντρο προτεταμένο στο Νου, θα πρέπει να βλαστήσει το Ατομικό σου Εγώ, η ουσία της ψυχής σου που ποθεί να ζει σε πνεύμα και να λατρεύει σε αλήθεια.
Παρατήρησε επίσης ότι την Σκέψη και το Συναίσθημα συνδέουν το προσωπικό Εγώ σου με το ατομικό Εγώ σου, και τα έχω τοποθετήσει στο φωτισμένο μισό του Ζωτικού Κύκλου, την Αφυπνισμένη Συνείδηση, διότι μπορεί να είναι το φως που αντανακλά την αλήθεια του εαυτού σου στα σκοτάδια της προσωπικότητάς σου.
Και αυτό επειδή οι αισθήσεις της πραγματικής επαγρύπνησης, είναι εκείνες που όταν ενώνονται σε αυτό που ονομάζεται Άγιο Πνεύμα, εγκαθιστούν την επαφή επαγρύπνησης με το Θεός-Εγώ σε σένα και ο Θεός-Εγώ έξω από σένα, ένας μόνον Θεός και τίποτε άλλο, ο Θεός Πατέρας με τον οποίο μπορείς να μεταλάβεις με την βοήθεια του Χριστού, Ο Κύριος.
Εάν δεν καίει στην καρδιά σου μια ανησυχία που να σε πυρπολήσει μέχρι την κατανάλωση του σώματός σου, δεν θα μπορέσεις να επικαλεστείς ούτε τον Θεό, ούτε το Άγιο Πνεύμα. Και δεν ξέρεις να ζητάς, γι’ αυτό η ώρα σου δεν έχει φτάσει ακόμη.
«Να επαγρυπνείτε και να προσεύχεστε» ήταν η κληρονομιά που άφησε ο Χριστός στους τολμηρούς. Το να επαγρυπνείς σημαίνει να τα κάνεις όλα ξύπνιος να προσευχηθείς είναι να αισθανθείς μια φλογερή επιθυμία να είσαι.
Όμως, όποιος προσεύχεται και όποιος επαγρυπνεί, ακόμα και όταν το κάνει με ατελή τρόπο, θα λάβει γενναιόδωρη βοήθεια και θα πρέπει να μάθει επίσης να την λαμβάνει γενναιόδωρα...
Η βοήθεια είναι Εδώ, και είναι Τώρα.
Βιβλίο Πρώτο, Κεφ. 15 από "Το Πέταγμα του Φτερωτού Φιδιού" του Armando Cosani
