Om Lokah Samastah Sukhino Bhavantu

Ομ Λοκά Σαμαστά Σουκινό Μπαβαντού

Πριν μερικά χρόνια είχα αγοράσει μια μπλούζα η οποία είχε γραμμένο στην μπροστινή μεριά τη φράση “Om Lokah Samastah Sukhino Bhavantu”.

Έψαξα τότε και βρήκα ότι αυτό είναι ένα πανάρχαιο μάντραμ από την ινδική εσωτεριστική παράδοση που σε ελεύθερη ελληνική μετάφραση μπορεί να αποδοθεί ως εξής:
“Είθε όλα τα όντα, σε όλους τους κόσμους, να είναι ευτυχή κι ελεύθερα!”

Πάντα μου άρεσε να προφέρω αυτή την ευχή, ειδικά όταν βρισκόμουν κοντά σε κόσμο που υπέφερε, όπως π.χ. σε νοσοκομεία, ή μάθαινα από τις ειδήσεις για μια άσχημη κατάσταση, π.χ. σεισμούς, πολέμους κ.λπ....

Προφέροντας αυτή την ευχή έρχονται πάντα στο νου μου τα λόγια του Αξιοσέβαστου Δασκάλου Ραβολού:

“Κάποιος δεν πρέπει ποτέ να μαθαίνει μόνο για αυτόν, αλλά πάντα να σκέφτεται την Ανθρωπότητα, πρώτα.

Όταν σκέφτεται την Ανθρωπότητα γενικά, έτσι αναπτύσσεται η σπίθα της αγάπης, ισχυροποιείται μέσα σε κάποιον και η άνοδος είναι πιο αποτελεσματική. Κατά τρόπο, λοιπόν, ώστε εμείς μαθαίνουμε για να διδάξουμε, όχι για να φυλάξουμε μέσα μας όλες εκείνες τις γνώσεις και η Ανθρωπότητα να αφανίζεται.

Εγώ είμαι ένας από αυτούς που θα ήθελε να μη χαθεί ούτε μια μόνη Ψυχή.”

Χοακίν Αμορτεγί Βαλμπουένα (Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Ραβολού)

Έχοντας κατά νου τα λόγια του Δασκάλου Ραβολού, έχω δει ότι με βοηθάει, (και προσπαθώ να θυμάμαι να το κάνω πάντα), πριν κάνω οποιαδήποτε εσωτεριστική πρακτική, να ευγνωμονώ και να ευχαριστώ τους Θεϊκούς μου Γονείς, τον Θεϊκό μου Πατέρα και την Θεϊκή μου Μητέρα, για όλα όσα μου έχουν προσφέρει σ’ αυτή τη ζωή και έπειτα να ζητώ να με βοηθήσουν στην πνευματική μου ανάπτυξη για να μπορέσω να βοηθήσω με τη σειρά μου συνειδητά, όσο περισσότερο μπορώ, την ταλαιπωρημένη και πάσχουσα ανθρωπότητα. Με αυτό τον τρόπο “ζεσταίνεται” η καρδιά και η πρακτική παύει να είναι τόσο εγκεφαλική και εγωιστική και γίνεται περισσότερο καρδιακή και ανιδιοτελής.

Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Ραβολού

Ας αναλογιστούμε τώρα, σ’ αυτήν εδώ τη στιγμή, τους τόσους πολέμους που γίνονται ανά την υφήλιο, τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων από τις ασθένειες, τη βία, την καταπίεση, την πείνα, τη δίψα, το κρύο, την έλλειψη στέγης, τα εκατομμύρια των ζώων που βασανίζονται, τα τόσα δάση που καταστρέφονται, το πόση βίαιη εκμετάλλευση και μόλυνση υφίσταται ο πλανήτης μας, τώρα, σ’ αυτές τις στιγμές…

Αν πριν από κάθε πρακτική αναλογιστούμε λίγο, για μερικά λεπτά, τον πόνο και τα πνευματικά σκοτάδια που βιώνει όλη η ανθρωπότητα… Αν συνειδητοποιήσουμε, έστω και λίγο, ότι όλα αυτά οφείλονται στην έλλειψη φώτισης, στην άγνοια και στα ελαττώματά μας, ίσως θελήσουμε με μεγαλύτερη θέρμη να αλλάξουμε τον εαυτό μας πρώτα απ’ όλα, ώστε στη συνέχεια να μπορέσουμε να βοηθήσουμε, περισσότερο συνειδητά, στο να αλλάξει και η ανθρωπότητα. Έτσι η καρδιά μας μαλακώνει, η συμπόνοια για όλα τα όντα αναβλύζει, και η πρακτική μας αποκτάει μια άλλη ανώτερη δύναμη.

Θεϊκή μου Μητέρα, βοήθησέ με, για να μπορέσω να βοηθήσω!
Φώτισέ με, για να μπορέσω να φωτίσω!
Διέλυσε τα ελαττώματά μου, καθάρισέ με, ώστε να μπορεί να λάμπει το Φως του Πατέρα μου, να εκδηλώνεται το ΕΙΝΑΙ μου όλο και περισσότερο, για να φωτίσει και να βοηθήσει την πάσχουσα ανθρωπότητα, όλα τα όντα, σε όλους τους κόσμους!

Ας είναι όλα τα όντα ευτυχή!

Ας είναι όλα τα όντα μακάρια!

Ας είναι όλα τα όντα σε Ειρήνη!

Αμήν!