Μια ιστορία αναφέρει ότι κάποια μέρα από τις τόσες του Αιώνιου Τώρα, ένας μαθητής της Ατραπού του Φωτός κατάφερε με τις πρακτικές που τακτικά εφάρμοζε να έχει μια συνειδητή έξοδο στον Αστρικό κόσμο. Αμέσως ζήτησε από τη Θεϊκή του Μητέρα να τον μεταφέρει κοντά Της για να λάβει τις διδασκαλίες και τους προσανατολισμούς Της.
Πράγματι άρχισε να πετά χωρίς να έχει τον έλεγχο και μετά από λίγο έφτασε σε ένα όμορφο καταπράσινο τοπίο και μπροστά του, λίγα μέτρα πιο μακριά από εκεί που προσγειώθηκε, αντίκρισε τη Λατρευτή Θεϊκή του Μητέρα να του χαμογελά και να λάμπει μέσα από τον απλό χιτώνα που φορούσε.
Μετά τους αμοιβαίους χαιρετισμούς ο μαθητής φοβούμενος μήπως χάσει τη συνείδηση κι επιστρέψει στον Φυσικό κόσμο πρόωρα, Την παρακάλεσε να τον βοηθήσει να παραμείνει λίγη παραπάνω ώρα συνειδητός στον Αστρικό κόσμο, ώστε να μπορέσει να λάβει τις διδασκαλίες Της.
Η Θεϊκή του Μητέρα τού απάντησε ότι για να παραμείνει συνειδητός θα πρέπει να Την πλησιάσει και του επεσήμανε ότι όσο πιο κοντά Της είναι, τόσο πιο συνειδητός θα είναι.
Έτσι κι έγινε. Την πλησίασε και μόλις έφτασε δίπλα Της, η Θεϊκή του Μητέρα τού είπε όλα όσα έπρεπε να του πει, όπως μια Μητέρα ξέρει να απευθύνεται στον γιο Της, και όταν τελείωσε με όλα όσα είχε να τον διδάξει, ο μαθητής επέστρεψε πανευτυχής στον Φυσικό κόσμο, φέρνοντας πλήρως την ανάμνηση από αυτή την υπέροχη εμπειρία.
Όμως, εκτός από όσα τού είπε η Θεϊκή του Μητέρα, αυτό που χαράχτηκε για πάντα μέσα του μετά από αυτή την εμπειρία, ήταν ότι ένας από τους βασικούς στόχους κι επιδιώξεις της εσωτερικής του εργασίας από δω και πέρα θα έπρεπε να είναι η αρχική προτροπή και συμβουλή Της:
«Πλησίασέ Με για να παραμείνεις συνειδητός... Όσο πιο "κοντά" Μου είσαι, τόσο πιο συνειδητός θα είσαι...»
