- Τι θέλεις να μου πεις με αυτό το να ξυπνήσω; τον ρώτησα μια μέρα.
- Ακόμα δεν καταλαβαίνεις;
- Το ξύπνημα ή η ξαγρύπνια για το οποίο μιλάω είναι δύσκολο, αλλά όχι και αδύνατο. Είναι μια συνεχής προσπάθειά να περπατάμε στα τυφλά για πολύ καιρό, μέχρι να καταφέρουμε να κατανοήσουμε τις ψευτιές μας. Αλλά έρχεται η μεγάλη στιγμή γι’ αυτόν που διατηρεί ζωντανή την προσπάθεια. Τότε διαφαίνονται οι άδηλες δυνατότητες στον άνθρωπο. Είναι κάτι που κανείς ξέρει από μόνος του, δεν χρειάζεται να του το πει ή μεταφράσει κανείς. Ανακαλύπτονται στο σώμα διαφόρων ειδών ζωές, διαφορετικά επίπεδα. Τότε αυτός δεν περπατά στα τυφλά. Ξέρει προς τα που πηγαίνει και ξέρει γιατί κάνει, όλα όσα κάνει. Τα Ευαγγέλια μετατρέπονται σε ένα οδηγό πολύτιμο. Βλέπεις πια ότι ούτε εσύ ούτε εγώ μπορούμε να πούμε, ότι είμαστε μαθητές ενός τόσο λαμπρού και ένδοξου Είναι όπως ο Ιησούς Χριστός και πιστεύουμε, ότι είμαστε ξύπνιοι. Στον κήπο της Γεσθημανή οι απόστολοι, οι μαθητές, έμειναν κοιμισμένοι...
Ο φίλος μου είπε αυτά τα τελευταία λόγια με ένα τόσο ευσεβή τόνο, που με εντυπωσίασε· τα μάτια του άρχισαν να γεμίζουν δάκρυα και αυτός τα άφησε να τρέχουν στα μάγουλά του χωρίς να ντρέπεται γι’ αυτό. Αυτό που επακολούθησε το είπε με φωνή διακοπτόμενη από μια συγκίνηση τόσο δυνατή που, προς στιγμή, με συντάραξε και μένα. Έμεινα σαστισμένος. Αυτός συνέχισε λέγοντας:
- Ένας απόστολος είναι αφ’ εαυτού ένας άντρας ανώτερος και ο Ιησούς υπήρξε μια ευφυία που πολύ λίγες φορές έχει παρουσιαστεί στη γη. Όμως υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν, ότι περιτριγυρίστηκε από ανόητους και ηλίθιους. Οι απόστολοι είχαν μια θέληση, που είχε δοκιμαστεί σε πολλά πράγματα, διαφορετικά δεν θα είχαν μπορέσει να ζήσουν κοντά στον Ιησού. Παρ’ όλα αυτά όλοι τον εγκατέλειψαν τις τελευταίες μέρες. Και αυτή είναι η ιστορία της εσωτερικής ανάπτυξης του ανθρώπου. Ανυψώσεις και πτώσεις.
Μείναμε σιωπηλοί και οι δύο. Εγώ δεν θέλησα να εξακολουθήσω να τον ρωτάω, από φόβο μήπως του προξενήσω νέες αναταραχές. Αυτός κατάλαβε την στάση μου και είπε:
- Μην ερμηνεύεις στραβά αυτό μου το συναίσθημα· δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη. Είναι το μέσον με το οποίο αποκτάς μια μοναδική κατανόηση.
Μου είχε τραβήξει ισχυρά την προσοχή η αναφορά του στην ευφυία του Ιησού και των μαθητών του. Για κάποιο λόγο σκέφτηκα, ότι ο Ιούδας θα πρέπει να ήταν το ίδιο όπως και οι άλλοι και του το είπα.
- Κατά πρώτο -είπε εκείνος- είναι απαραίτητο να επιμείνω σ’ ένα γεγονός. Για να είσαι μαθητής κάποιας φυσιογνωμίας, όπως ο Ιησούς, είναι αναγκαίο να έχεις δει κάτι, να έχεις καταλάβει κάτι· είναι αναγκαίο να γνωρίζεις κάτι αληθινά πραγματικό. Τώρα καλά· λέγεται ότι οι μαθητές ήταν ψαράδες. Ο Ιησούς τους λέει, ότι θα τους κάνει «ψαράδες ανθρώπων». Αυτό σημαίνει, ότι οι δώδεκα μαθητές είχαν ήδη κάποια πνευματική προετοιμασία, όταν ήρθαν σε επαφή με Τον Δάσκαλο. Αν δεν είχαν μάθει κάτι αληθινά πραγματικό, δεν θα είχαν μπορέσει να αναγνωρίσουν τον Χριστό στον Ιησού, δεν θα μπορούσαν να είχαν εκτιμήσει δεόντως τη διδασκαλία του. Το να πλησιάσεις τον Χριστό προϋποθέτει ευφυία μιας συγκεκριμένης ανάπτυξης, συγκεκριμένο βαθμό θέλησης και ένα αίσθημα σχετικά βαθύ της αλήθειας. Φυσικά μετά τη σταύρωση άλλαξαν όλα, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Κατά δεύτερο το να υποθέσουμε, ότι ο Ιούδας μπόρεσε να ξεγελάσει τον Ιησού είναι περίπου βλαστήμια. Η σχέση ανάμεσα στο Χριστό και τους μαθητές, είναι μια σχέση, που δεν μπορεί να συλλάβει ο άνθρωπος με όρους μιας συνηθισμένης ζωής βασισμένης στις κατανοήσεις, που εισρέουν από τις αισθήσεις. Είναι αναγκαίο να πας πίσω από τις αισθήσεις. Δηλαδή να διαμορφώσεις μάτια για να βλέπεις και αυτιά για να ακούς· να βλέπεις και να ακούς σημασίες περισσότερο από γεγονότα απομονωμένα· σημαίνει να βλέπεις και να ακούς σε ένα επίπεδο σχέσεων. Λέγεται, ότι ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού, αλλά όταν συλλάβεις τη σημασία των γεγονότων πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεσαι, ότι η διαγωγή του Ιούδα δεν υπήρξε έργο της ίδιας του της θέλησης· βρέθηκε αναγκασμένος να πουλήσει τον Ιησού. Αυτό που σημαίνει το «πούλησε» στην ευαγγελική γλώσσα σχετίζεται με την πνευματική φτώχεια ή πλούτο. Να θυμάσαι μόνο ότι αναφέρεται το ουράνιο βασίλειο σαν κάτι το πολύ πολύτιμο, που ένας καλός έμπορος, όταν το βρει πουλά τα πάντα για να το αγοράσει. Να αναστρέφεις τη διαδικασία για να πλησιάσεις μια κατανόηση. Το μυστήριο του Ιούδα είναι ένα από τα μυστήρια, που μας μπερδεύουν περισσότερο. Ο Ιησούς ήξερε, ότι θα πέθαινε. Και ακόμα γνώριζε τον τρόπο με τον οποίο θα πέθαινε. Ο θάνατος του ήταν ήδη προκαθορισμένος, έτσι που να μην χωρά καμμιά προδοσία, γιατί κάθε προδοσία απαιτεί το στοιχείο μιάς εμπιστοσύνης, που να βασίζεται σε μια άγνοια. Σκέψου το για λίγο. Γιατί ο Ιησούς επιμένει, ότι αυτός διάλεξε τους δώδεκα και ένας από αυτούς ήταν ο διάβολος. Κοιτάζοντας τα γεγονότα αναδρομικά είναι πολύ εύκολο να δικάσεις και να καταδικάσεις τον Ιούδα με βάση αυτό που άλλοι ερμηνεύουν. Αλλά να ξεκαθαρίσεις το μυστήριο από μόνος σου, οδηγούμενος μόνο από την επιθυμία της γνώσης της αλήθειας, είναι πια άλλο πράγμα. Όλοι έχουμε έναν Ιούδα μέσα μας, όπως έχουμε έναν Βαπτιστή, έναν Πέτρο, έναν Ιωάννη και σχεδόν όλα τα πρόσωπα, που υπάρχουν μέσα στα Ευαγγέλια. Αν γίνει κατανοητό, ότι αυτές οι γραφές ασχολούνται πρωταρχικά με την εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου, αρχίζει να φαίνεται η λεγεώνα των προσώπων μέσα μας καθώς και οι πράξεις και τα γεγονότα, που τα συσχετίζουν.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Το Πέταγμα του Φτερωτού Φιδιού" του Armando Cosani
