Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Δάσκαλου Σαμαέλ Αούν Βεόρ προς τους μαθητές του, τα Χριστούγεννα του 1964.
Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ
Ένας μεγάλος δάσκαλος έλεγε: «Να ψάχνετε την φώτιση και τα άλλα θα σας δοθούν σαν συμπλήρωμα».
Ο χειρότερος εχθρός της φώτισης είναι το εγώ. Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε ότι το εγώ είναι ένας κόμπος στην ροή της ύπαρξης, ένα μοιραίο εμπόδιο στη ροή της ζωής, της ελεύθερης στην κίνησή της.
Ρωτήθηκε ένας δάσκαλος: «Ποιος είναι ο δρόμος;»
«Τι μεγαλοπρεπές βουνό!» είπε αναφέροντας το βουνό, όπου είχε το ερημητήριό του.
«Δεν σας ρωτάω σχετικά με το βουνό, αλλά σχετικά με τον δρόμο».
«Όσο δεν μπορείς να πας πιο πέρα από το βουνό, δεν θα μπορέσεις να βρεις τον δρόμο», αποκρίθηκε ο δάσκαλος.
Άλλος μοναχός έκανε την ίδια ερώτηση στον ίδιο δάσκαλο:
-«Εκεί είναι ακριβώς μπροστά στα μάτια σου», απάντησε ο δάσκαλος.
-«Γιατί δεν μπορώ να τον δω;»
-«Γιατί έχεις εγωιστικές ιδέες»
-«Θα μπορέσω να τον δω Κύριε;»
-«Όσο έχεις μια δυαδική όραση και λες: εγώ δεν μπορώ, και άλλα τέτοια, τα μάτια σου θα είναι σκοτεινιασμένα από μια σχετική όραση».
-«Όταν δεν υπάρχει εγώ ούτε εσύ, μπορεί κανείς να το δει».
-«Όταν δεν υπάρχει εγώ ούτε εσύ, ποιος θέλει να δει;».
Η βάση του εγώ είναι η δυαδικότητα του νου. Το εγώ στηρίζεται στην πάλη των αντιθέτων.
Κάθε συλλογισμός βασίζεται στην πάλη των αντιθέτων. Αν λέμε: ο τάδε είναι ψηλός, θέλουμε να πούμε ότι δεν είναι κοντός. Αν λέμε ότι εισερχόμαστε κάπου, θέλουμε να πούμε ότι δεν εξερχόμαστε. Αν λέμε, είμαστε χαρούμενοι, βεβαιώνουμε με αυτό ότι δεν είμαστε λυπημένοι, κ.λπ.
Τα προβλήματα της ζωής δεν είναι παρά διανοητικές μορφές με δύο πόλους: έναν θετικό και άλλον αρνητικό. Τα προβλήματα στηρίζονται στον νου και τα δημιουργεί ο νους. Όταν σταματάμε να σκεπτόμαστε ένα πρόβλημα, αυτό τελειώνει αναπόφευκτα.
Χαρά και λύπη, απόλαυση και πόνος, καλός και κακός, θρίαμβος και ήττα, αποτελούν την πάλη των αντιθέτων στην οποία βασίζεται το εγώ.
Όλη η άθλια ζωή που ζούμε, πάει από το ένα αντίθετο στο άλλο: θρίαμβος - ήττα, ευχάριστο - δυσάρεστο, απόλαυση - πόνος, αποτυχία - επιτυχία, αυτό - εκείνο, κ.λπ.
Χρειάζεται να απελευθερωθούμε από την τυραννία των αντιθέτων. Αυτό είναι δυνατόν μόνο μαθαίνοντας να ζούμε από στιγμή σε στιγμή, χωρίς αφηρημάδες κανενός είδους, χωρίς όνειρα, χωρίς φαντασίες.
Έχετε παρατηρήσει πως οι πέτρες του δρόμου μένουν ωχρές και αγνές μετά από μια χειμαρρώδη βροχή; Εμείς μόνο μπορούμε να μουρμουρίσουμε ένα Ω! θαυμαστικό. Εμείς πρέπει να καταλάβουμε αυτό το Ω! των πραγμάτων χωρίς να παραμορφώνουμε αυτή την θεϊκή αναφώνηση με την πάλη των αντιθέτων.
Ο Χοστί ρώτησε τον δάσκαλο Nansen:
-«Τι είναι το ΤΑΟ;»
-«Η κοινή ζωή», απάντησε ο Nansen.
-«Πώς γίνεται να ζεις σύμφωνα με αυτήν;»
-«Εάν προσπαθείς να ζεις σύμφωνα με αυτή, θα φύγει από εσένα. Μην προσπαθείς να τραγουδήσεις αυτό το τραγούδι, άσε να τραγουδάει αυτή η ίδια στον εαυτό της. Μήπως ο ταπεινός λόξιγκας δεν έρχεται από μόνος του;»
Αδέλφια μου να θυμηθείτε αυτά τα Χριστούγεννα αυτή την φράση:
«Η Γνώση βιώνεται στα γεγονότα, μαραίνεται στις αφηρημάδες και είναι δύσκολο να την βρεις ακόμα και στις πιο ευγενικές σκέψεις»Ρώτησαν τον δάσκαλο Bokujo: «Πρέπει να τρώμε και να ντυνόμαστε κάθε μέρα;»
Ο Δάσκαλος απάντησε:
-«Τρώμε και ντυνόμαστε».
-«Δεν καταλαβαίνω», είπε ο μαθητής.
-«Τότε φάε και ντύσου», είπε ο δάσκαλος.
Αυτή ακριβώς είναι η ελεύθερη δράση πέρα από τα αντίθετα.
Τρώμε; Ντυνόμαστε; Γιατί πρέπει να κάνουμε ένα πρόβλημα από αυτό; Γιατί να σκεπτόμαστε άλλα πράγματα ενώ τρώμε και ντυνόμαστε;
Αν τρως, φάγε και αν ντύνεσαι, ντύσου και αν περπατάς στο δρόμο, περπάτα, περπάτα, περπάτα, όμως μην σκέπτεσαι άλλα πράγματα, να κάνεις μοναδικά αυτό που κάνεις, μην φεύγεις από τα γεγονότα, μην τα γεμίζεις με τόσες σημασίες, σύμβολα, ομιλίες και γνωστοποιήσεις. Ζήσε τα χωρίς αλληγορίες, ζήσε τα με αντιληπτικό νου από στιγμή σε στιγμή.
Δράση χωρίς απροσεξίες, χωρίς διαφυγές, χωρίς φαντασίες, χωρίς αφηρημάδες κανενός είδους.
Πολεμήστε τον χαρακτήρα σας, αλλάξτε τον δια μέσου της έξυπνης δράσης, ελεύθερης από τα αντίθετα.
Όταν κλείνουμε τις πόρτες στην φαντασία, αφυπνίζεται το όργανο της διαίσθησης.
Η δράση, ελεύθερη από την πάλη των αντιθέτων, είναι μια διαισθησιακή δράση, είναι πλήρης δράση, όπου επικρατεί μια πλήρης κατάσταση, το εγώ είναι απόν.
Η διαισθησιακή δράση μάς οδηγεί από το χέρι μέχρι την αφύπνιση της συνείδησης.
Να δουλεύουμε και να ξεκουραζόμαστε ευτυχισμένοι εγκαταλείποντάς μας στο ρεύμα της ζωής. Να εξαντλήσουμε το θολό και σαπισμένο νερό της καθημερινής σκέψης, και στο κενό θα ρέει η γνώση και μαζί της η χαρά για την ζωή.
Αυτή η έξυπνη δράση, ελεύθερη από την πάλη των αντιθέτων, μας ανυψώνει μέχρι ένα σημείο, στο οποίο κάτι πρέπει να σπάσει.
Όταν όλα πάνε καλά, σπάει το άκαμπτο ταβάνι της σκέψης και το φως της δύναμης του Εσώτερου μπαίνει ελεύθερο και σε μεγάλες ποσότητες στον νου, που έχει πάψει να ονειρεύεται.
Τότε στον φυσικό κόσμο και έξω από αυτόν, στην διάρκεια του ύπνου του υλικού σώματος, ζούμε τελείως συνειδητοί και φωτισμένοι, απολαμβάνοντας την ευτυχία της ζωής στους ανώτερους κόσμους.
Αυτή η συνεχής πίεση του νου, αυτή η πειθαρχία, μας πάει στην αφύπνιση της συνείδησης.
Αν τρώγοντας σκεπτόμαστε τα εμπόρια, είναι φανερό ότι ονειρευόμαστε. Αν οδηγούμε ένα αυτοκίνητο και σκεπτόμαστε την αρραβωνιαστικιά, είναι λογικό ότι δεν είμαστε ξύπνιοι, ονειρευόμαστε, αν δουλεύουμε και θυμόμαστε τον κουμπάρο ή τη κουμπάρα ή τον φίλο, ή τον αδελφό, κ.λπ., είναι φανερό ότι ονειρευόμαστε.
Ο κόσμος που ζει ονειρευόμενος στον φυσικό κόσμο, ζει επίσης ονειρευόμενος στους εσωτερικούς κόσμους στην διάρκεια των ωρών που το φυσικό σώμα βρίσκεται κοιμισμένο.
Χρειάζεται να σταματάμε να ονειρευόμαστε στους εσωτερικούς κόσμους. Όταν σταματάμε να ονειρευόμαστε στον φυσικό κόσμο, αφυπνιζόμαστε εδώ και τώρα, και αυτή η αφύπνιση εμφανίζεται στους εσωτερικούς κόσμους.
Όποιος είναι φωτισμένος βλέπει τον δρόμο, όποιος δεν είναι φωτισμένος δεν μπορεί να δει τον δρόμο και εύκολα μπορεί να αποπροσανατολιστεί και να πέσει στην άβυσσο.
Ψάξτε πρώτα την φώτιση και τα άλλα θα σας δοθούν σαν συμπλήρωμα.
Είναι τρομερή η προσπάθεια και η επιφυλακή που χρειάζονται από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή για να μην πέσουμε σε ονειροπολήσεις. Αρκεί ένα λεπτό απροσεξίας και ο νους ονειρεύεται όταν θυμάται κάτι, όταν σκέπτεται κάτι διαφορετικό από την δουλειά ή από το γεγονός που ζούμε εκείνη την στιγμή.
Όταν στον φυσικό κόσμο μαθαίνουμε να ζούμε ξύπνιοι από στιγμή σε στιγμή, στους εσωτερικούς κόσμους στην διάρκεια των ωρών του ύπνου του φυσικού σώματος και επίσης και μετά από τον θάνατο θα ζούμε ξύπνιοι και αυτό-συνειδητοί από στιγμή σε στιγμή.
Είναι οδυνηρό να ξέρεις ότι η συνείδηση όλων των ανθρώπινων όντων κοιμάται και ονειρεύεται βαθιά, όχι μόνο εκείνες τις ώρες της ανάπαυσης του φυσικού σώματος, αλλά επίσης στη διάρκεια της κατάστασης αυτής που ειρωνικά ονομάζεται κατάσταση επαγρύπνησης.
Η δράση ελεύθερη από την διανοητική δυαδικότητα παράγει την αφύπνιση της συνείδησης.
